Zdrowie. >. Ta ryba na Święta to najgorsza opcja. To już lepszy karp! W Wigilię Bożego Narodzenia na naszym stole nie może zabraknąć ryby. Jest ona znakiem pierwszych chrześcijan używanym w czasach, gdy byli oni prześladowani. Symbolizuje również Chrystusa. Odnosi się do chrztu świętego (woda jest żywiołem, w którym żyją
W Bałtyku występuje wiele gatunków ryb. Wiele z nich jemy na co dzień, lecz wartych spróbowania jest znacznie więcej. Ryby bałtyckie niestety ciężko kupić w marketach. Nawet popularny łosoś najczęściej pochodzi z hodowli norweskich, choć nasz bałtycki jest o wiele smaczniejszy. Jeśli zależy nam na rybie prosto z kutra, to należy wstać wcześnie rano i udać się na przystań rybacką. Tam dostaniemy świeżą rybę, którą na miejscu wypatroszą nam rybacy. Potem wystarczy ją doprawić, wrzucić na patelnię lub na grilla i rozkoszować się morską ucztą. Podczas pobytu nad Bałtykiem polecamy rybną do zapoznania się z rybami bałtyckimi i także innymi, które oferowane są w miejscowych smażalniach i występujące w wodach Bałtyku:Śledź bałtycki (18-24 cm). Mięso miękkie, tłuste, wyrazisty smak, dość we wschodniej części Morza Bałtyckiego. Śledź bałtycki jest skarlałą formą śledzia oceanicznego, jest przy tym od niego znacznie mniej tłusty. Doskonale smakuje z pataleni, a także (16 cm). Mięso ścisłe, soczyste, o dość wyrazistym tłuszczu w mięsie tej ryby to tylko 12%, jest źródłem różnych witamin i mikroelementów.. Szprot jest to mała ryba z rodziny śledziowatych. Wyglądem przypomina młodego śledzia. Cechą szczególną tej ryby jest szorstka krawędź brzucha. Ciało szprota pokryte jest srebrnymi łuskami, które są niebieskawe na (30-90 cm). Mięso białe, soczyste, delikatne, o łagodnym, słodkawym smaku, mało długość ciała dorsza żyjącego w Bałtyku wynosi od 30 cm do 70 cm. Dorsz bałtycki występuje w rejonach od Cieśnin Duńskich do Zatoki Botnickiej. Dorsz wytrzymuje różny stopień zasolenia wody. Jednak istnieją obszary w Bałtyku, na przykład Zatoka Botnicka, w których z powodu niskiego zasolenia dorsz nie występuje. Młode dorsze występują w płytkich, przybrzeżnych wodach, a osobniki dorosłe przebywają na otwartym morzu. Najczęściej dorsz przebywa na głębokości 220 metrów, ale czasem schodzi nawet na głębokość 600 (60-100 cm). Mięso suche, o łagodnym w Oceanie Atlantyckim i w morzach przyległych (Morze Śródziemne, Północne, Bałtyckie i Czarne). U nas belony można spotkać w płytkich wodach przybrzeżnych Bałtyku oraz otwartym morzu. belona ma ciało bardzo mocno wydłużone w kształcie strzały, okrągłe w przekroju. Linia boczna wyraźna przebiegająca wzdłuż brzucha, głowa podłużna z paszczą w kształcie dziobu wyposażoną w rzędy zębów. Jej grzbiet jest ciemnoniebieski, bądź ciemnozielony, boki srebrne, bardzo lśniące, brzuch zdecydowanie biały z żółtym połyskiem. Belona to typowy drapieżnik polujący blisko powierzchni wody na ławice cierników, śledzi i szprotów oraz drobne zwierzęta (płastuga) (25-30 cm). Mięso białe, soczyste, o łagodnym to ryba bałtycka, która w ciągu dnia jest zakopana w piachy, a żeruje intensywnie po zmroku. Flądry odżywiają się najczęściej ikrą ryb, małżami i owadami. Flądry charakteryzują się asymetryczną budową ciała. Dorosłe ryby bardzo dużo czasu przebywają na dnie morza. Poruszają się na lewym boku, a ich prawe oko jest przemieszczone na lewą stronę (90-100 cm). Mięso białe, delikatny głównie w polskiej części Bałtyku. Ciało tej ryby jest prawie koliste. Ubarwienie ciała jest zależne od podłoża. Turbot osiąga różne rozmiary, zależnie od warunków środowiskowych. W Bałtyku znajdują się okazy, które dorastają nawet do około 50 cm długości. Metrowy turbot osiąga wagę nawet do 18 kg. Populacja bałtycka jest dojrzała już w trzecim roku życia. Turboty zjadają głównie małe cm). Mięso białe, delikatne, tłuste, łatwo odchodzące od nielicznych kształtem przypimina śledzia, zazwyczaj jest nieco mniej smukła. Głowa mała, o spiczastym, często nawet wyciągniętym w kształcie nosa pysku. Łuski większe niż u łososiowatych, linia boczna pełna. Wąsko wycięty otwór gębowy sięga do przedniej krawędzi oka. Boki i brzuch białe lub srebrzyście (40-70 cm). Należy do najszlachetniejszych ryb o bardzo delikatnym smaku. Jej mięso jest białe, chude, jędrne, łatwo oddziela się od do 70 cm długości i maksymalnie 3 kg masy. Charakteryzuje się płaskim, owalnym kształtem ciała z oczami po tej samej stronie tułowia. Płetwa grzbietowa rozpoczyna się tuż za głową i sięga nasady ogona. Strona grzbietowa szarobrązowa do czerwonawobrązowej z dużymi, ciemnymi, nieregularnie rozmieszczonymi cętkami. Żeruje nocą zjadając bezkręgowce, a czasem małe (50-200 cm). To ryba luksusowa, o wybornym białym, delikatnym, jędrnym i soczystym mięsie, Węgorz prawie nie ma ości, jest jednak tłusta i osobniki wędrują z wód słodkich do morza. Na bytowanie wybiera miejsca ciepłe i obficie porośnięte, o dnie mulistym, aczkolwiek spotyka się go także w wartkich rzekach o dnie kamienistym. Żyje przy dnie. Zimę spędza zagrzebany w mule. Przed osiągnięciem dojrzałości płciowej żyją w wodach śródlądowych – samice w głębi lądu, samce w zasięgu wód słonawych. Samica osiąga nawet do 200 cm długości i wagę do 9 kg. Samce są mniejsze od samic i osiągają długość do 60 (65-150 cm). Mięso ścisłe, tłuste, soczyste, pomarańczowo-różowe, wyrazisty smak, małoościsteWystępuje w północnej części Atlantyku, w rzekach Ameryki Północnej, w Europie od Portugalii po Morze Białe, Północne i Bałtyk. Dorasta do 150 cm długości i 24 kg masy ciała. Według ustnych przekazów łososie z populacji drawskiej (zwane również królewskimi) osiągały 150 cm i aż 46 kg masy. Łuski drobne, mocno osadzone. Linia boczna dobrze widoczna. Na linii grzbietu występuje mała, czerwono-szara płetwa tłuszczowa. Głowa z wielką i silnie uzębioną paszczą. Podczas tarła samce zmieniają ubarwienie na czerwonawe, a żuchwa przybiera kształt haka. Młode mają na bokach ciemne i czerwone plamki. Osobniki dorosłe mają nieregularne czarne plamy na górnej połowie ciała. Łosoś jest rybą (30-50 cm). Mięso białe i chude, dość we wszystkich wodach słodkich w Polsce (w rzekach, jeziorach i stawach, z wyjątkiem gór), także w wodach przybrzeżnych krótkie, wysoko wygrzbiecone, bocznie ścieśnione, w wodach ubogich w pokarm bardziej wysmukłe. Głowa krótka, szczęka nieco wysunięta przed mały, końcowo położony otwór gębowy. Grzbiet ciemnobrązowy lub szaroczarny z niebieskawym lub zielonkawym połyskiem, boki jasnosrebrzyste, brzuch biały. Płetwa grzbietowa i ogonowa są szare z czerwonawym odcieniem. Płetwy piersiowe najdłuższymi promieniami sięgają nasad płetw brzusznych, inne płetwy czerwonawe. Tęczówka oka czerwona. Zjada zarówno pokarm roślinny jak i (40-150cm) - Mięso: białe, jędrne, chude, suche i to ryba słodkowodna, występująca w Bałtyku przy ujściach rzek. Osiąga długość do 1,5 m i masę do około 10 kg. Okazy ponad 15–20 kg są rzadkie. Notowany rekord masy wynosił 35 kg. Ciało szczupaka pospolitego jest spłaszczone, opływowe. Głowa wydłużona, ze zwężającymi się szczękami i bardzo szerokim spłaszczonym pyskiem. Zęby szczupaka na żuchwie są skierowane do środka i bardzo ostre, szczęka jest ich pozbawiona. Ponadto liczne zęby występują na kości podniebiennej, kościach międzyszczękowych, lemieszu, kości gnykowej oraz łukach skrzelowych. Łuski są dosyć małe, owalne, mocno osadzone w skórze. Linia boczna dobrze rozwinięta, często poprzerywana, posiada dwa lub trzy rozgałęzienia wzdłuż boków. Na głowie znajdują się liczne jamki zmysłowe. Płetwy grzbietowa i odbytowa są przesunięte mocno do tyłu i położone blisko siebie. Ubarwienie zmienne w zależności od warunków środowiska. Jest świetnie przystosowany do życia wodnego drapieżnika, normalnie nie jest aktywnym myśliwym, choć zalicza się do najbardziej drapieżnych ryby bałtyckie: ostrobok, witlinek, kur diabeł, węgorzyca, ostropłetwiec, tasza, dobijak, tobiasz, babka, dennik, wężynka, krąp i ciernikRyby niebałtyckie, powszechnie dostępne w sklepach, restauracjach i smażalniach:Morszczuk (60 cm). Mięso miękkie, białe, delikatny smak, mało Wschodni Ocean Atlantycki, szelf kontynentalny na głębokościach od 70 do 1000 m, Morze Śródziemne oraz wzdłuż południowych wybrzeży Morza (30-60 cm). To niezbyt oścista ryba o chudym, białym, delikatnym, smacznym to atunek ryby z rodziny dorszowatych. Występuje w północnych morzach Pacyfiku. Ma duże znaczenie w rybołówstwie, zwłaszcza koreańskim i japońskim. Jest jedną z najważniejszych ryb konsumpcyjnych – corocznie odławia się ponad 3 miliony ton mintaja alaskańskiego, z łowisk rozciągających się na Pacyfiku, od Alaski po północną (60-120 cm). Mięso ścisłe, białe, tłuste, o delikatnym smaku, średnio w wodach północnego Atlantyku i Pacyfiku. Największy przedstawiciel (60cm). Mięso białe, jędrne, chude mięso z niedużą ilością w Europie w oraz Azji. Aklimatyzowany na Irlandii i w Australii. Występuje zarówno w wodach płynących jak i stojących a także w słonawych wodach przybrzeżnych. Młodsze osobniki często tworzą ławice, starsze żyją w niewielkich grupach bądź samotnie. Osiąga 60 cm długości i masę ciała do 4 kg. Ciało wysokie, bocznie spłaszczone. Pokrywy skrzelowe zakończone ostrymi kolcami, a ich górna krawędź jest ząbkowana. Otwór gębowy duży, przedni, tylna krawędź szczęki sięga do (70-130cm). Mięso białe, delikatne, jędrne, soczyste, niezbyt tłuste i prawie bez w Europie od dorzecza Renu i Rodanu po Morze Kaspijskie oraz południową Anglię. Brak go w północnej Skandynawii, północnej Rosji oraz na półwyspach Apenińskim i Bałkańskim. Występuje w jeziorach, zbiornikach zaporowych, średnich i dużych nizinnych rzekach, wyrobiskach oraz w płytkich wodach przybrzeżnych Bałtyku. Preferuje głębokie, mętne wody o twardym, piaszczystym, żwirowatym bądź gliniastym dnie. Jest wrażliwy na niedobór tlenu. Osiąga długość do 130 cm i masę ciała do 15 kg. Ciało wydłużone, lekko bocznie spłaszczone. Oczy duże, opalizujące, świecące w ciemnościach. Płetwy grzbietowe dość daleko oddalone od siebie. A konkretnie: zanieczyszczenia generowane przez działalność człowieka oraz (w przypadku ryb hodowlanych) fatalne warunki hodowli. Czynniki te sprawiają, że wiele ryb, które trafiają na nasze stoły, zawiera niebezpieczne dla ludzkiego zdrowia toksyny, m.in. rtęć, ołów, dioksyny. Oto dziesięć gatunków ryb, na które należy uważać. Kleń Kleń to jedna z najczęściej poławianych ryb w polskich wodach. Kleń ma ciało wydłużone i walcowate, lekko spłaszczone bocznie. Łuski są duże, z szarą lub czarną obwódką i tworzą na całym ciele wzór siatki. Ubarwienie grzbietu jest szarobrązowe z zielonym odcieniem, boki są jaśniejsze, często złote, a brzuch biały. Płetwy grzbietowa i ogonowa są szarozielone z odrobiną czerwieni, a płetwy odbytowa i brzuszne pomarańczowoczerwone. Kleń żywi się bezkręgowcami, starsze odżywiają się głównie mniejszymi rybami i innymi drobnymi kręgowcami. Kleń lubi również owoce. Latem kleń nie potrafi się obejść bez pokarmu roślinnego, który stanowi aż połowę objętości jego naturalnego pożywienia. Szczególnie większe klenie wykazują upodobanie do roślin z liśćmi. Lwią część pokarmu zwierzęcego stanowią małe ryby, na które klenie najnormalniej w świecie polują. Kleń staje się rybą drapieżną szczególnie zimą. Jesiotr Grzbiet jest niebieskoszary lub szarozielony, pokryty rzędem jasnych tarczek kostnych, które u młodych osobników zwężają się często w kolce. Na srebrzystych bokach występuje od 24 do 40 tarczek, na białym brzuchu 10-13. Pysk jest spiczasty, wydłużony. Otwór gębowy prawie kwadratowy, zajmuje niemal 2/3 szerokości pyska. Wąsiki są pozbawione przydatków i okrągłe w przekroju. Pierwszy promień płetwy piersiowej jest bardzo gruby. Młode jesiotry początkowo odżywiają się bezkręgowcami. Później ich pokarm stanowi fauna denna, którą wygrzebują z miękkiego podłoża ryjkowatym pyskiem. Są to głównie mięczaki, skorupiaki, larwy owadów, niekiedy drobne ryby. Karaś Karaś to gatunek bardzo popularny w naszych wodach. Występuje w dwóch odmianach – rodzimej zwanej też pospolitą oraz srebrnej zwanej czasem japońską. Ciało karasia jest silnie wygrzbiecone, krępe i bocznie ścieśnione. Karaś ma ubarwienie brunatnozłociste z zielonkawym połyskiem, brzuch żółtawy lub biały. Płetwy piersiowe i brzuszne przy nasadzie są lekko zaczerwienione. Na trzonie ogona znajduje się charakterystyczna, ciemna plama. Karp Karpie posiadają wydłużone ciało, bardzo lekko bocznie ścieśnione, linia boczna jest słabo zaznaczona; głowa duża z wysuwaną paszczą wyposażona w cztery małe, krótkie wąsiki. Karp przybiera ciemnobrunatne i żółtobrunatne barwy w zależności od warunków środowiskowych. Otwór gębowy z dwoma małymi wąsikami przy górnej wardze oraz dwoma mniejszymi w kącikach warg. Karp żeruje głównie przy dnie, wyjadając szczątki organiczne np. nasiona roślin. Jego pokarmem są także drobne zwierzęta wodne, owady i ślimaki. Karp odżywia się drobnymi zwierzętami wodnymi, owadami i ślimakami. Karp dorasta do 30kg przy długości ok 100 cm. Zwykle łowione sztuki nie przekraczają kilka kilogramów. Karp bierze od wiosny do listopada i później w zależności od odgrzania wody w zbiorniku. Leszcz Leszcz osiąga ponad 6 kg masy ciała i do 82 cm długości. Ciało silnie wygrzbiecone oraz bocznie spłaszczone, pokryte dużymi, łatwo usuwalnymi łuskami. Otwór gębowy dolny, tworzy charakterystyczny, wysuwalny ryjek. Grzbiet leszcza jest ciemny, z zielonkawym odcieniem, brzuch białawy, płetwy szaroniebieskie, jego boki zaś u młodych osobników srebrzyste, z wiekiem często uzyskują złotawy połysk. Leszcz żywi się zwierzętami zamieszkującymi osady denne. Dzięki właściwościom swojego aparatu gębowego jest w stanie zasysać muł, a następnie wypluwać go i wyszukiwać cząstki pokarmu. Młode osobniki żywią się zooplanktonem. Lin Liny ryb mają ciało pokryte drobnymi łuskami jest zwarte i mocno zbudowane o szerokim trzonie ogonowym. Otwór gębowy jest poziomy, a w jego kącikach znajduje się po jednym krótkim i miękkim wąsiku. Grzbiet ma najczęściej ma kolor ciemnozielony lub ciemnobrązowy, boki są jaśniejsze i mosiężnie połyskujące, natomiast strona brzuszna żółtawobiała. Lin w okresie młodocianym żywi się planktonem, później jego pokarm stanowią małe zwierzęta denne – robaki, ślimaki, larwy owadów, mięczaki, a także rośliny i ich na pół przegniłe części. Płoć Płoć ma ciało mniej lub bardziej wygrzbiecone i ścieśnione w płaszczyznach bocznych. Brzuch jest lekko zaokrąglony na odcinku pomiędzy płetwami brzusznymi, a płetwą odbytową. Najbardziej charakterystycznym znakiem jeśli chodzi o płoć są czerwonawe oczy. Płoć ma wąski pysk, ustawiony prawie w poziomie. Ubarwienie jeśli chodzi o płoć od ciemnozielonego do zielononiebieskiego (grzbiet), boki są srebrzyste z żółtawym połyskiem, z kolei płetwy piersiowe, brzuszne i odbytowa – czerwonawe. Płoć żywi się zarówno pokarmem roślinnym, głównie planktonem, jak i zwierzęcym, drobnym zwierzętami wodnymi, np. chruścikami znalezionymi wśród wodnej roślinności, ślimakami, a także małżami. Okoń Okonie ryby mają ciało wyraźnie wygrzbiecone i pokrywają je drobne, ostre łuski, zachodzące na siebie dachówkowato i bardzo głęboko osadzone w kieszeniach skórnych. Maleńkie ząbki na ich zewnętrznej stronie nadają jego ciału charakterystyczną szorstkość w dotyku. Kości pokrywy skrzelowej posiadają ostry kolec, którym możemy boleśnie się ukłuć. Grzbiet okonia jest najczęściej ciemnoturkusowy, boki zielonożółte, układa się na nich prostopadle od pięciu do dziewięciu charakterystycznych ciemnych smug. Narybek początkowo odżywia się planktonem, później organizmami bezkręgowymi, a w momencie gdy najbardziej żarłoczne osobniki w stadzie młodych okoni, żyjących w trudnych warunkach, osiągają odpowiednie rozmiary (10-15cm), natychmiast zaczynają odżywiać się mniejszymi od siebie rybami. Nie gardzą przy tym przedstawicielami własnego gatunku. Jeżeli w danym zbiorniku występują już cierniki, to wtedy one stanowią główną zdobycz młodych drapieżców. Niektóre okonie, mające dziesięć do dwunastu centymetrów długości, są już prawdziwymi rybami drapieżnymi. Z drugiej jednak strony ciągle jeszcze potrafią zaspokajać głód, ryjąc w mule lub zawzięcie polując na ośliczki. Szczupak Szczupak kiedy płynie, wygląda jak „wodna strzała”. Tułów szczupaka wydłużony, mocno przewężony przed nasadą płetwy ogonowej, głowa z przodu spłaszczona, płetwa grzbietowa przesunięta w tył, aż nad płetwę odbytową. Szczupak ma ciało mało elastyczne, dlatego pływa i atakuje przeważnie w linii prostej, czasami szerokim łukiem. Być może przyczyną tego „usztywnienia” są silnie rozwinięte mięśnie tułowia, niezbędne jednak do przezwyciężenia dużej siły bezwładności ciała. Szczupak startuje przecież do ataku z miejsca i to w ułamku sekundy, napotyka więc od razu na duży opór wody. Gdy szczupaki ryby osiągają długość około 20 mm i zjada pierwszą rybę, przechodzi zdecydowanie na ten pokarm. Szczupak najpierw żywi się larwami płoci, która właśnie w tym czasie odbywa tarło, a następnie larwami i narybkiem innych ryb karpiowatych, kolejno przystępujących do rozrodu. Gdy ma 4,5cm, ryby stanowią 50% jego menu, a gdy osiąga 5,5cm są pokarmem zasadniczym. Sum Sum charakteryzuje się przede wszystkim dużą, szeroką i spłaszczoną głową z obszerną paszczą uzbrojoną na brzegach w gęste, liczne i drobne ząbki. Jednak najbardziej zwracają uwagę wąsy suma: dwa najdłuższe, ruchome, wyrastają na szczęce górnej i sięgają aż do płetw piersiowych, cztery krótsze znajdują się na żuchwie. Sum ma nagie ciało, z boków lekko ścieśnione, grzbiet ciemny, oliwkowozielony, brzuch biały, na bokach nieregularne ciemnobrunatne plamy. Sumy ryby nie polują tak jak szczupak, sandacz czy okoń według jednej, wrodzonej metody. Czasami jak przysłowiowa burza sum wpada w stado białej ryby i chwyta co popadnie, kiedy indziej w świetle księżyca nie daruje nawet samotnej rybce przepływającej w pobliżu jego stanowiska, nierzadko uderzając potężnym ogonem w ławicę białorybu, po czym wyjada ogłuszone rybki. Mniejsze sumy potrafią też niczym sandacze uganiać się za sporymi płociami czy leszczami.
Nawet, jeśli można ją pomylić z kamieniem, gwarantujemy Wam, że szkaradnica jest żywym stworzeniem, które po prostu przebiera formę kamienia. Może zranić ponad wszelkie nasze oczekiwania. Szkaradnica, choć niechlubnie nazywana, jest zdecydowanie wyjątkowym stworzeniem – drapieżną rybą morską, z rodziny skorpenowatych. W tym
Dania rybne to świetna alternatywa dla ciężkich potraw mięsnych. Ryby morskie (słonowodne) są bogate w witaminy A, B, E i D, a także potas, wapń, białko oraz jod. Stanowią również dobre źródło nienasyconych kwasów tłuszczowych omega. Ryby można piec, smażyć, gotować (również na parze), dusić, marynować i wędzić. Podaje się je na ciepło lub na zimno. Za najlepsze uchodzą świeże ryby, gdyż są miękkie, aromatyczne i mają delikatne mięso. Dania rybne wcale nie muszą być nudne. Warto pokusić się o przyrządzenie aromatycznej zupy rybnej, dobrze doprawionych kotletów rybnych, czy chociażby genialnych placuszków. Warto przygotować rybę po grecku. Ryby słonowodne doskonale komponują się z ziemniakami, ryżem, kaszami, grillowanymi warzywami oraz makaronem. Stanowią również smaczny dodatek do sosów, sałatek, kanapek, past i farszów. Łosoś, tuńczyk i makrela, połączone z warzywami stworzą pyszną sałatkę. Pstrąg, dorsz, miecznik na pewno sprawdzą się w wersji grillowanej. Karp w galarecie i śledzie w śmietanie to obowiązkowa pozycja na wigilijnym stole. Jeśli natomiast mamy ochotę na solidny rybny obiad (już nie tak bardzo zdrowy), możemy przygotować zapiekankę rybną w towarzystwie ulubionego sosu. Polskie ryby, głównie dorsza i karpia, najczęściej smaży się w panierce z mąki, jajka i bułki tartej. W ten sposób powstaje pyszne danie obiadowe. Śledzie jada się natomiast w occie, marynacie, śmietanie oraz z dodatkiem cebuli. Świeże ryby przed przygotowaniem należy umyć oraz oczyścić z łusek, skóry i ości. Zazwyczaj obcina się również głowę oraz ogon. Następnie mięso można podzielić na filety. Rybę soli się, skrapia sokiem z cytryny i odrobiną oliwy, a także oprósza przyprawami i ziołami. Zdjęcie: Fotolia
Łacińska nazwa tej ryby to Ameiurus nebulosus. W Polsce spotkać ją można pod takimi nazwami jak sumik karłowaty lub amerykański. Pierwsze określenie jest trafne ze względu na stosunkowo małe gabaryty, drugie ze względu na pochodzenie. Sumiki nazywane są także byczkami. Ten gatunek pierwotnie występował w wodach Ameryki Północnej.
Karp zwykle jest jadany raz w roku – na Wigilię. To stanowczo za rzadko, bo karp ma liczne właściwości i wartości odżywcze, dzięki czemu korzystnie wpływa na zdrowie. Jedzony regularnie poprawia pracę serca i pamięć, a nawet wpływa za zwiększenie odporności organizmu. Jakie jeszcze właściwości ma karp? Ile kalorii ma karp? Spis treściKarp: właściwości. Czy karp jest zdrowy?Karp - wartości odżywcze, kalorie (w 100 g ugotowanego karpia)Karp - cena, gdzie kupić?Karp - rodzaje. Pełnołuski, lustrzeń (królewski) i nie tylkoKarp w galarecie, smażony, pieczonyKarp - czy był odpowiednio karmiony?Jak wybrać najlepszego karpia?Karpie olbrzymy - największe karpie na świecie Karp (Cyprinus carpio) to ryba, które właściwości i wartości odżywcze są doceniane w Polsce od XIII wieku - wtedy trafił do naszego kraju wraz z Cystersami. Wcześniej robił karierę na dworze cesarza Rzymu, gdzie przywieźli go z wojen w dorzeczu Dunaju rzymscy legioniści. Obecnie karp na stole pojawia się częściej przez wzgląd na tradycję, niż upodobania smakowe. Uważa się, że jego mięso ma zbyt wiele ości i jest muliste. Jednak nie bez powodu karp przez wieki nazywany był rybą królewską. Do jego popularności przyczyniło się chrześcijaństwo. W czasach, kiedy dni postnych było o wiele więcej, karpie hodowane były w przyklasztornych stawach. Okazało się, że tylko w naszych warunkach klimatycznych (czyste powietrze i rzadko spotykana fauna i flora) udało się wyhodować karpie o wyjątkowych walorach smakowych. Dlatego też ryba zachwyciła podniebienia polskich władców – stąd nazwa najpopularniejszej jego odmiany: karp królewski. Karp: właściwości. Czy karp jest zdrowy? Karp zaliczany jest do ryb średniotłustych. Znajdują się w nim nienasycone kwasy tłuszczowe: kwasy omega-3 i omega-6, które wspomagają pracę mózgu oraz zmniejszają ryzyko udaru mózgu i zawału serca. Karp jest też źródłem witamin z grupy B (B1, B6, B12 oraz PP). Mięso karpia składa się także z łatwo przyswajalnego białka i minerałów: wapnia, fosforu, potasu, żelaza i sodu. Warto wiedzieć, że zawartość białka i aminokwasów w mięsie karpi są porównywalne do innych ryb morskich i słodkowodnych. Natomiast ilość nienasyconych kwasów tłuszczowych z rodzin kwasu linolenowego (n-3) i linolowego (n-6), podobnie jak u wszystkich ryb typowo słodkowodnych, jest niższa w porównaniu do tłustych ryb morskich. Tym niemniej jest zdecydowanie wyższa, niż w mięsie zwierząt stałocieplnych, zwłaszcza ssaków. Kwasy te nie są syntetyzowane w organizmie i muszą być podawane w pokarmie. - Kwasy tłuszczowe wielonienasycone, określane niekiedy skrótem NNKT, mają wszechstronny wpływ prozdrowotny na organizm ludzki, niezależnie od wieku, płci i stanu fizjologicznego - mówi ekspert, prof. Paweł Poczyczyński z Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego. Warto jednak pamiętać, że wartości odżywcze karpia zależą w pewnym stopniu od tego, czym był karmiony. Jeśli żywiony był kiepskiej jakości paszą – będzie zawierał więcej tłuszczu niż białka. Wartościowy karp nie może też rosnąć zbyt szybko. Dobra ryba powinna być karmiona przez trzy sezony naturalną paszą (tyle trwa optymalny cykl hodowlany karpia). Dlatego przy wyborze ryby na wigilijny stół warto zapytać o jej pochodzenie i wiek. Każdy sprzedawca powinien udostępnić takie informacje na żądanie klienta, a w wielu sklepach rybnych są one wywieszone przy baliach z żywymi karpiami. Trudniej natomiast sprawdzić, czym dokładnie karp był karmiony. Karp - wartości odżywcze, kalorie (w 100 g ugotowanego karpia) Wartość energetyczna karpia to 162 kcalBiałko ogółem - gTłuszcz - g - kwasy tłuszczowe nasycone - g- kwasy tłuszczowe jednonienasycone - g- kwasy tłuszczowe wielonienasycone - g Węglowodany - 0 g Błonnik - 0 gWitaminyWitamina C – mgTiamina – mgRyboflawina – mgNiacyna - mgWitamina B6 - mgKwas foliowy - 17 µgWitamina A – 32 IUWitamina B12 – µgMinerałyWapń – 52 mgŻelazo - mg Magnez - 38 mgFosfor - 531 mg Potas - 427 mgSód – 63 mg Cynk - mgŹródło danych: USDA National Nutrient Database for Standard Reference Karp - cena, gdzie kupić? Na początku grudnia, a niekiedy już pod koniec listopada, świeże, żywe karpie są dostępne w sklepach za ok. 12 zł/kg. Za płat karpia trzeba zapłacić ok. 2,50 zł za 100 g. Świeżego, żywego karpia można kupić także w gospodarstwie jeziorowym (ok. 18 zł/kg) i gospodarstwach hodowlanych (15 zł/kg). Autor: Getty Images Dzwonki to najdroższa część karpia. Kosztują 23-30 zł/kg Karp - rodzaje. Pełnołuski, lustrzeń (królewski) i nie tylko Najpopularniejsze gatunki karpia to: karp pełnołuski - ciało ryby na całej długości pokryte jest warstwą łusek karp królewski, inaczej karp lustrzeń - ma niewielką ilość łusek, które znajdują się w okolicach głowy oraz wzdłuż linii bocznej ciała. Uważany jest za najsmaczniejszy rodzaj karpia. Łatwo usunąć z niego ości karp bezłuski, inaczej karp golec karp koi to udomowiona, ozdobna forma hodowlana karpia karp zatorski – odmiana handlowa karpia, hodowanego w stawach rybnych w okolicy Zatora Autor: Getty Images karp koi to udomowiona, ozdobna forma hodowlana karpia Karp w galarecie, smażony, pieczony Jeśli nie wyobrażasz sobie wigilii bez karpia, a jesteś na diecie, zjedz karpia w galarecie. Gotowana ryba w galaretce z wywaru warzywnego będzie mniej kaloryczna niż karp smażony w panierce. Innym sposobem na "odchudzenie" karpia jest upieczenie go w folii, z dodatkiem aromatycznych ziół. W 100 g surowej ryby będzie 127 kalorii, w gotowanym karpiu podanym w galarecie - 162 kalorii. Smażony karp w panierce z jajka i bułki tartej jest już daniem kalorycznym (od 200 do 300 kcal - zależy panierki i ilości tłuszczu, na którym jest smażona ryba) dlatego warto z niego zrezygnować na koszt pieczonej ryby. W 100 gramowej porcji karpia upieczonego z dodatkiem ziół i przypraw będzie 147 kalorii. Karp - czy był odpowiednio karmiony? - Niestety, na razie konsument nie ma żadnych możliwości, aby to sprawdzić. Jedyną gwarancją wysokiej jakości jest sięgnięcie po karpia pochodzącego ze znanej nam hodowli. Najlepiej też kupować karpia żywego, z basenu z dobrze natlenianą, czystą wodą. Nie spotkałem się nigdzie z wynikami badań wskazującymi na istotne różnice w zawartości wartości odżywczych - niezależnie czy jest to karp czeski, polski, węgierski czy litewski. Mogą natomiast występować różnice lokalne, w zależności od tempa wzrostu, energetyczności pasz itd. - radzi Tomasz Kulikowski ze Stowarzyszenia Rozwoju Rynku Rybnego. Sposób produkcji karpi w Polsce oraz w krajach sąsiednich nie różni się w sposób zasadniczy. Chów karpi oparty jest na naturalnym pokarmie, wytwarzanym przez ekosystem stawu ziemnego. Dodatkowo stosuje się jest dokarmianie paszami - głównie zbożem, czasem także paszami ekstrudowanymi. Jak wybrać najlepszego karpia? wiek - nie może być zbyt wiekowy, ponieważ wpłynie to negatywnie na stosunek tłuszczu do mięsa, który z wiekiem rośnie powinien mieć krągły brzuch skóra - świeży i zdrowy karp powinien mieć brązowo-żółto-niebieskie zabarwienie, z gładką i wilgotną skórą, bez uszkodzeń, plam czy śluzu kolor skrzeli powinien być ciemnoczerwony, nie blady powinien mieć szkliste oczy, wyraźne i wypukłe mięso - powinno być sprężyste i zwarte skrzela i łuski muszą być lśniące i dobrze przylegać do tuszy ryby najlepiej jeśli pływa po dnie zbiornika z czystą i przejrzystą wodą zapach karpia nie powinien być nieprzyjemny, jednak karp pachnący mułem wcale nie musi oznaczać, że ryba jest kiepskiej jakości. Jest to jego charakterystyczny zapach cena - należy unikać jak najtańszych ryb Karpie olbrzymy - największe karpie na świecie Przeciętny samiec karpia może ważyć nawet 40 kg i mierzyć do 1 m. Jednakże standardowy rozmiar handlowy wynosi od 30 do 50 cm przy wadze około 1,5 kg. Jednak są karpie giganty, które ważą znacznie więcej. Największa ryba tego gatunku złowiona w Polsce ważyła 34,5 kg. Złowił ją w 2016 roku z Jeziora Rybnickiego Dawid Mucha. Poprzedni rekord Polski w połowie karpia wynosił 34 kg. Rybę o takiej wadze złowił w 2011 roku niemiecki wędkarz w Jarosławkach. Światowy rekord należy do Holendra, Michela Schoenmakera¹, który w listopadzie 2018 roku na Węgrzech (z łowiska Euro Aqua) złowił karpia o wadze 51,2 kg. CZYTAJ TEŻ: Czy ryby są zdrowe? Dlaczego dzieci nie lubią ryb? Czy w ciąży można jeść ryby i owoce morza? Miruna: właściwości i wartości odżywcze Łosoś: wartość odżywcza - czy łosoś jest zdrowy? Toksyny w rybach - sprawdź, które ryby nie trują
Jest bardzo zwinny, sprawny, ruchliwy i bardzo aktywny. Charakteryzuje go wcięta płetwa ogonowa przypominająca kształtem księżyc. Tuńczyki to okazałe ryby o słusznych rozmiarach. Osiągają długość do czterech metrów. Ich masa ciała może osiągnąć wagę od dwudziestu do siedemset kilogramów. W zależności od danego gatunku.
Wiele kobiet spodziewających się dziecka zastanawia się, jakie ryby w ciąży można bezpiecznie spożywać. Coraz więcej mówi się o zawartości metali ciężkich i innych szkodliwych substancji w mięsie ryb. W związku z tym świadomie przygotowujące się do rodzicielstwa kobiety wolą wybierać te gatunki, których spożycie nie stanowi zagrożenia ani dla nich, ani dla rozwijającego się płodu. Oto lista ryb bezpiecznych w ciąży oraz takich, których lepiej unikać. Najważniejsze w poniższym artykule: Ze względu na zawarte w nich cenne składniki odżywcze, takie jak kwasy tłuszczowe omega-3, dobrze przyswajalne białko, fosfor, selen, magnez, witaminę D oraz witaminę A, ryby powinny być regularnie spożywane przez kobiety w ciąży. Zgodnie z zaleceniami ciężarna powinna spożywać około 2-3 porcje, czyli około 200-300g ryby tygodniowo. Należy wybierać gatunki bezpieczne, które nie zawierają w sobie szkodliwych metali ciężkich, toksyn, czy metylortęci. Bezpieczne ryby w ciąży to pstrąg, sardynki, dorsz, miruna i flądra. Gatunki zakazane to przede wszystkim duże drapieżniki, takie jak rekin, marlin, tuńczyk, miecznik oraz makrela królewska. Jakie ryby można jeść w ciąży? Ryby odgrywają szczególnie istotną rolę w diecie każdego z nas. Dostarczają nie tylko dużych ilości pełnowartościowego białka, ale również magnezu, potasu oraz fosforu. Nie należy również zapominać, że zwłaszcza ryby tłuste są doskonałym źródłem kwasów omega-3, a ryby morskie dodatkowo dostarczają jod, witaminy z grupy B, witaminę D oraz A. Substancje te odgrywają istotną rolę w prawidłowym rozwoju płodu, w związku z tym jedzenie ryb w ciąży jest jak najbardziej wskazane. Zaleca się, by kobiety w ciąży zjadały minimum dwie porcje ryb i owoców morza tygodniowo. Jednak wokół tych elementów diety narosło sporo kontrowersji, głównie za sprawą informacji o tym, że niektóre gatunki ryb zawierają duże ilości szkodliwej dla organizmu rtęci. W związku z tym wiele przyszłych mam zastanawia się, jakie ryby można jeść w ciąży, by nie zaszkodzić maluszkowi. Najbezpieczniejszym rozwiązaniem są gatunki, które pozbawione są policholorowanych bifenyli, metylortęci oraz dioksyn, a w zamian posiadają najkorzystniejszą ilość kwasów tłuszczowych omega-3. Najlepsze są te gatunki, które poławiane są na otwartym morzu, np. Oceanie Atlantyckim czy Morzu Północnym, krótko żyjące i raczej nie ryby z gatunków drapieżnych. Oto zdrowe ryby, w ciąży dozwolone bez jakichkolwiek ograniczeń: Pstrąg hodowlany,Sardynki,Mintaj w ciąży również nie stanowi zagrożenia,Śledzie,Flądra,Sum,Dorsz w ciąży również nie jest szkodliwy,Łupacz,Miruna,Sielawa,Łosoś w ciąży nie jest szkodliwy pod warunkiem, że jest dziki, a nie hodowlany. W ciąży bez obaw mogą być również spożywane krewetki. Oczywiście zawsze najlepszym wyborem są ryby świeże, od sprawdzonych, certyfikowanych dostawców. Aby dostarczyć organizmowi jak najwięcej substancji odżywczych, najlepiej przygotowywać ryby piekąc je w piekarniku, w postaci grillowanej lub gotowanej na parze. Dzięki temu potrawa będzie lekkostrawna. Jakich ryb unikać w ciąży? Choć jedzenie ryb w ciąży niesie za sobą nieocenione korzyści dla prawidłowego rozwoju dziecka, należy pamiętać o tym, że nie wszystkie gatunki są tak samo dobre. Wiele drapieżnych ryb morskich zawiera w swoim składzie szkodliwe dla płodu składniki, takie jak dioksyny czy metylortęć. Drapieżniki zjadające mniejsze osobniki czy skorupiaki kumulują w swoim wnętrzu te zanieczyszczenia. Spożywanie nadmiernych ilości toksyn przez matkę, może prowadzić do upośledzenia układu nerwowego dziecka. Jakich ryb unikać w ciąży? Szczególnie niezdrowe ryby w ciąży to: Tuńczyk w ciąży może być szkodliwy,Marlin,Miecznik,Rekin,Ryba maślana,Makrela królewska,Ryby słodkowodne poławiane w okolicach skażonych zanieczyszczeniami, zwłaszcza węgorz, płoć i okoń. Zagrożenie stanowią zwłaszcza tłuste ryby, gdyż to właśnie w tłuszczu kumuluje się najwięcej metali ciężkich i innych niebezpiecznych toksyn. Dlatego też ciężarnym zaleca się spożywanie przede wszystkim ryb chudych. Ciąża to trudny okres dla wszystkich kobiet, które uwielbiają potrawy przygotowywane z surowego mięsa ryb i owoców morza, takie jak: Sushi,Tatar z łososia,Ostrygi,Ryby wędzone na zimno,Surowe marynowane ryby. Surowe ryby mogą być źródłem niebezpiecznej dla ciężarnej bakterii Listeria monocytogenes, wywołującej listeriozę – chorobę stanowiącą poważne zagrożenie dla noworodka. Z kolei owoce morza, w tym zwłaszcza mięczaki bywają źródłem pasożytów takich jak tasiemce. Ponadto, ze względu na fakt iż mięczaki zajmują się głównie filtrowaniem wody, stanowią naturalny magazyn różnego rodzaju zanieczyszczeń. Kobietom spodziewającym się dziecka odradza się także spożywanie dużych ilości ryb wędzonych na gorąco oraz przetworów rybnych, ponieważ wielokrotna obróbka termiczna wyjaławia je z większości cennych mikroelementów. Ryby podczas ciąży w pytaniach i odpowiedziach: 1. Czy jeść pstrąga w ciąży? Tak, w ciąży pstrąg, w tym również ten hodowlany, może być spożywany bez żadnych ograniczeń. Jego mięso jest chude i łatwo przyswajalne, a ponadto nie jest on rybą drapieżną. Najlepiej przygotowywać go na parze lub w folii, dzięki czemu zachowa większość swoich cennych wartości odżywczych. 2. Czy w ciąży można jeść mirunę? Tak, miruna to kolejny z bezpiecznych dla ciężarnych gatunków ryb morskich. Jest ona cennym źródłem dużej ilości kwasów tłuszczowych, a ponadto jako ryba chuda zawierać może jedynie minimalne ilości metylortęci. Ze względu na swoje właściwości jest ona także polecana osobom chorującym na choroby serca i miażdżycę. 3. Czy można jeść polędwicę łososiową w czasie ciąży? Wbrew powszechnej opinii, popularna polędwica łososiowa nie jest produktem rybnym lecz surowym przetworem mięsnym, a swoją nazwę zawdzięcza charakterystycznemu kolorowi. Ze względu na fakt, iż w ciąży nie powinno się spożywać mięsa w surowej postaci, nie jest ona zalecana dla kobiet spodziewających się dziecka. Może ona bowiem stanowić, podobnie jak inne surowe przetwory mięsne, źródło niebezpiecznych pasożytów, np. tasiemca. 4. Czy można jeść sardynki w ciąży? Sardynki w ciąży można jeść bez obaw. To jedne ze smaczniejszych i zdrowszych gatunków ryb, które w przeciwieństwie do dużych drapieżników, nie zawierają w sobie dużej ilości metali ciężkich, dioksyn i innych niebezpiecznych dla płodu toksyn.
W naturze ciernik jest rybą drapieżną i najchętniej je: larwy; robaki; owady, takie jak komary i muchy; pajęczaki; W jego jadłospisie często znajdują się również rośliny. Jeśli poświęcimy na to trochę czasu, możemy ciernika przyzwyczaić także do pokarmu w płatkach. Zawsze jednak należy podawać mu żywy i mrożony pokarm
Karp jest popularną i dobrze wszystkim znaną rybą, którą niezwykle chętnie gościmy na wigilijnym stole – stanowi więc cel niejednego wędkarza udającego się nad wodę. Ryba ta, w swych naturalnych warunkach, preferuje wody stojące lub wolno płynące – a więc stawy, zbiorniki, jeziora. Karp potrafi urosnąć do ponad metra długości i ponad 30 kg masy – największy złowiony ważył 51,2 kg, inny, złowiony w Polsce, 34,5 kg. Posiada wydłużone ciało i niezwykle długą płetwę grzbietową, charakterystyczną cechą są dwie pary wąsików. Wyróżnia się kilka odmian karpia, między innymi lustrzenia, a więc karpia królewskiego, pełnołuskiego, bezłuskiego czyli golca, koi oraz zatorskiego. Najczęstszym źródłem pożywienia są liczne larwy owadów, mięczaki, skorupiaki, glony inne, mniejsze organizmy. Ze względu na naturalne warunki w Polsce i zbyt niską temperaturę wód, karp nie rozmnaża się – pochodzi ze sztucznych zarybień. Jest to w głownej mierze ryba hodowlana, a więc jej znaczenie gospodarcze, szczególnie w Polsce, gdzie produkuje się dużą ilość tej ryby. W niektórych krajach, na przykład w Australii, karpia uważa się za groźny gatunek inwazyjny, a z samej ryby tworzy się nawóz. Jako, iż jest to ryba sztucznie rozmnażana i hodowana, jej okres ochronny w Polsce nie istnieje. Jeżeli zaś chodzi o wymiar ochrony, dotyczy on osobników do 30 cm, z wyjątkiem rzek. Limit dziennego połowu to trzy sztuki. Przy poławianiu karpia, świetnie sprawdzi się haczyk z włosem, warto także zakupić gotowe, przygotowane specjalnie pod połów tej konkretnej ryby zanęty i przynęty, idealną porą na wędkowanie będzie okres letni. Szczegóły Dobowy limit połowu 3 sztuki Norma medalowa - zloty medal WŚ junior 80 cm Norma medalowa - zloty medal WŚ senior 100 cm
. 462 311 463 363 456 465 365 78

czy karp jest rybą drapieżną