Nie każdy wie, że liście orzecha włoskiego świetnie działają na biegunkę i mogą pomóc nam w walce z pasożytami. Z liści orzecha włoskiego możemy przygotować napar, ale nie tylko. Liście orzecha włoskiego świetnie sprawdzą się także w ogrodzie. Liście orzecha włoskiego mogą pomóc nam wypędzić szkodniki i owady w Orzech włoski – Juglans regia L Orzech włoski jest to pięknym drzewem z rodziny Orzechowatych. Rośnie w stanie dzikim w Azji, poczynając od Turcji, przez Iran, Indie, do Półwyspu Indochińskiego i Japonii. Od kilku wieków orzech jest uprawiany w Europie, także w Polsce, jako drzewo owocowe. Do naszego kraju sprowadziła go z Włoch królowa Bona, stąd jego nazwa ? włoski. Orzech włoski dorasta do 25 m wysokości. Posiada prosty pień, pokryty jasnoszarą korą, podłużnie spękaną. Gałęzie koloru szarooliwkowego, a młode pędy są zielonobrunatne. Liście nieparzystopierzaste, złożone z 5 – 9 listków. Listki podłużnie jajowate lub eliptyczne, zaostrzone, całobrzegie, połyskujące, długości 6 – 12 cm. Kwiaty męskie zebrane w zielonawe kotki, a kwiaty żeńskie w kłębiki. Orzech zakwita w kwietniu lub maju. Owocem orzecha jest duży pestkowiec o średnicy do 6 cm, z zewnętrznązieloną, mięsistą naowocnią, pękającą po dojrzeniu i odsłaniającą twardą, niemal kulistą pestkę, nazwaną orzechem włoskim. Znanych jest wiele odmian uprawnych orzecha włoskiego. Drzewo to zaczyna owocować dopiero po ośmiu latach od zasadzenia, ale później owocuje nawet 60 lat. Najlepszym podłożem dla orzecha jest stanowisko suche, nie lubi wilgoci. Na cele lecznicze obcina się w końcu czerwca całe odpowiednio wykształcone liście, obrywa pojedyncze listki, suszy w przewiewnym i zacienionym miejscu. Otrzymujemy surowiec liście orzecha włoskiego – Folium Juglandis. Mają one barwę zieloną i tracą niezbyt przyjemny zapach wydzielany przy potarciu powierzchni świeżych liści. W końcu lipca zbiera się również niedojrzałe jeszcze, zielone owoce orzecha włoskiego – Fructus Juglandis recens. Można też zbierać owoce dojrzewające, z których obiera się mięsistą naowocnię – Pericarpium Juglandis, i wykorzystuje w stanie świeżym lub po wysuszeniu (surowiec przybiera wówczas barwę niemal czarną). Wymienione surowce mają smak bardzo gorzki i zapach słabo aromatyczny. Z dojrzałych owoców po rozbiciu twardej skorupy otrzymuje się jądra nasienne o dużej wartości dietetycznej. W wysuszonych liściach orzecha włoskiego wyodrębniono do 10% garbników ciągowych, związki naftochinonowe, jak hydrojuglon i ślady juglonu (w świeżych liściach proporcje są odwrotne), flawonoidy – pochodne kwercetyny i kemferolu, leukoantocyjany, kwasy organiczne, do 30 mg% karotenoidów, ślady olejku eterycznego ( pinen, limonen i cyneol), trójterpeny, witaminy i sole mineralne. Naowocnia posiada te same związki, co liście, ale w innych proporcjach, zwłaszcza witaminy C do 1,5% w świeżym surowcu, a także więcej garbników. Jądra nasienne, czyli jadalna część orzechów, zawierają 51 – 69% tłuszczu, zaliczanego do olejów schnących, 20 – 27% związków białkowych i do 12% węglowodanów, ponadto fitosterole, do 3% fityny, szereg witamin i sole mineralne. Liście i owocnia orzecha włoskiego posiadają spory zakres działania leczniczego. Wykazują silne właściwości bakteriobójcze w stosunku do wielu bakterii, przede wszystkim gronkowców, paciorkowców, pałeczek czerwonki bakteryjnej i duru brzusznego oraz ich mutantów antybiotykoopornych. Przez obecność garbników oraz juglonu działają także ściągająco na błony śluzowe jamy ustnej oraz przewodu pokarmowego i na uszkodzoną skórę, zmniejszają ich przepuszczalność dla wody i płynu surowiczego, powstrzymują krwawienia z uszkodzonych naczyń włosowatych i zmniejszają stany zapalne. Mają również własności przeciwgrzybiczne. Wyciągi z orzecha włoskiego stosowane doustnie obniżają poziom cukru we krwi, hamują wydzielanie mleka u kobiet w okresie laktacji, a także unieczynniają szkodliwe związki, które tworzą się w wyniku choroby lub w okresie ją poprzedzającym i ułatwiają usuwanie ich z organizmu. Jest to działanie odtruwające, nazywane w lecznictwie ludowym „czyszczącym krew”. Po podaniu zewnętrznym wyciągów z orzecha włoskiego zauważono silne działanie przeciwbakteryjne i przeciwzapalne, słabsze przeciwgrzybicze oraz w ograniczonym zakresie przeciwrakowe w początkach nowotworowych zmian skórnych. Łuskane nasiona stanowią wartościowy wysokokaloryczny środek odżywczy i dietetyczny, posiadający nienasycone kwasy tłuszczowe, przyczyniający się do ogólnego wzmocnienia organizmu. Przetwory z liści i naowocni orzecha włoskiego w zalecanych dawkach leczniczych nie wywołują objawów szkodliwych dla zdrowia. W dawkach wyższych mogą powodować nudności i zaparcia. Wyciągi z liści lub naowocni orzecha włoskiego podaje się doustnie w stanach nieżytowych układu pokarmowego, w biegunce na tle bakteryjnym, bolesnych wzdęciach spowodowanych błędami w żywieniu, mniejszych zatruciach pokarmowych, owrzodzeniu jelita grubego, krwawieniach w przewodzie pokarmowym, a nawet wspomagająco w czerwonce i durze brzusznym. Razem z innymi ziołami podaje się w stanach przedcukrzycowych i w początkach cukrzycy oraz pomocniczo w niektórych schorzeniach układu limfatycznego na tle gruźliczym i nowotworowym, jak też w zwiększonej laktacji u kobiet. Stosuje się także w wielu chorobach skórnych, w których wskazane jest stosowanie omawianych surowców samodzielnie lub w kompozycjach, zarówno doustnie, jak i zewnętrznie, przede wszystkim w egzemach, trądziku, liszajach, żylakach odbytu i podudzi, zapaleniu sromu i pochwy, potliwości nóg i zapaleniu jamy ustnej. Używa się też do celów kosmetycznych w podrażnieniu skóry, zaczerwienieniu, świądzie, opryszczce, zapaleniu ropnym i innych. Przetwory z orzecha włoskiego Napar z liścia orzecha włoskiego. Dwie łyżeczki rozdrobnionych liści zalać dwoma szklankami ciepłej wody, przykryć, postawić na bardzo małym ogniu i ogrzać do wrzenia, ale nie gotować. Odstawić na 5 min i przecedzić. Pić po pół szklanki 3 – 4 razy dziennie przed jedzeniem w dolegliwościach żołądkowo – jelitowych oraz innych wymienionych wyżej. Do użytku zewnętrznego zrobić napar w podany wyżej sposób, biorąc łyżki liści orzecha włoskiego i pół łyżki kwiatów rumianku lub kwiatów krwawnika na dwie szklanki wody. Używać do okładów, obmywań, płukanek, irygacji, nasiadówek i kąpieli pełnej lub częściowej, np. nóg. Likier orzechowy. Posiekać drobno 5 sztuk świeżych, niedojrzałych, zielonych orzechów, zalać litra wódki i macerować w zamkniętym słoju 6 tygodni, co jakiś czas wstrząsając, po czym przecedzić. Osobno rozpuścić 200 g cukru w 500 ml wody, zagotować, ostudzić, zmieszać z wyciągiem z orzechów i pozostawić na dwa tygodnie. Pić po – 1 łyżce 1 – 3 razy dziennie między posiłkami w dolegliwościach żołądkowych. Wino orzechowe. Do butelki czerwonego wina gronowego dodać 50 g posiekanych liści, macerować przez 10 dni, po czym przecedzić. Dodać 50 – 150 g cukru, zależnie od smaku, i odstawić na 3 dni. Pić po małym kieliszku 2 – 3 razy dziennie. Wino ma pełny zakres działania liści. Dla chorych na cukrzycę nie słodzić wina cukrem. Zioła przeciwcukrzycowe. Mieszamy po 50 g liści orzecha włoskiego i liści borówki czernicy oraz po 25 g ziela serdecznika i liści pokrzywy. Zalać łyżki ziół dwoma szklankami wrzącej wody i postawić na parze pod przykryciem na 20 min. Odstawić na 5 min i przecedzić. Wypić w 2 – 3 porcjach w ciągu dnia między posiłkami. Zioła w dermatopatiach. Mieszamy po 50 g liści orzecha włoskiego, ziela fiołka trójbarwnego i kwiatów jasnoty białej oraz po 25 g korzeni pokrzywy, korzeni łopianu, kłączy perzu i kwiatów rumianku lub kwiatów krwawnika. Zalać dwie łyżki ziół szklankami ciepłej wody i odstawić na 1 – 2 godz. do napęcznienia. Ogrzać do wrzenia, odstawić i po chwili przecedzić. Pić 1/2 – 2/3 szklanki kilka razy dziennie między posiłkami. Te same zioła można bardzo drobno sproszkować i przyjmować po pól łyżeczki w 1/2 szklanki wody 3 – 4 razy dziennie. Można też proszek zmieszać z taką samą ilością miodu lub dżemu i przyjmować po 1 łyżeczce kilka razy dziennie. Zioła działają odtruwające i są skuteczne w niektórych dolegliwościach skórnych, głównie u młodzieży. Zioła w paradontopatii. Mieszamy po 50 g liści orzecha włoskiego i liści mięty pieprzowej oraz po 25 g ziela tymianku lub macierzanki, ziela skrzypu, kwiatów nagietka i liści szałwi. Zalać jedną łyżeczkę ziół połową szklanki ciepłej wody i postawić na parze pod przykryciem na pół godziny. Odstawić na kilka minut i przecedzić. Dodać kilka kropli Propolanu. Część płynu użyć do płukania dziąseł, utrzymując go kilka minut w ustach. Drugą część użyć do okładów. Zwitki waty moczyć w naparze, przykładać na chore dziąsła na 5 – 10 min kilka razy dziennie. Źródło: Rośliny lecznicze i ich praktyczne zastosowanie ? Aleksander Ożarowski i Wacław Jaroniewski Zielska, zioła i ziółka – Marta Leśnicka Ten artykuł znaleziono w wyszukiwarce Google poprzez poniższe frazy kluczowe:yhs-ddc_bdnapar z orzecha włoskiegoorzech włoski leczenienapar z liści orzecha włoskiegoliście orzecha włoskiego aptekaowoce orzechaOrzech Wloski wyciągnalewka z orzecha włoskiego dawkowanieherbata z lisci orzechaorzech wloski medycyna naturalna
Czernienie orzecha włoskiego – przyczyny . Ciemniejące liście i owoce nie są oczywiście normalnym zjawiskiem i należy się drzewom przyjrzeć, a potem szybko działać. Najczęściej takie problemy powodują dwie choroby – antraknoza oraz bakteryjna plamistość orzecha włoskiego. Czym się charakteryzują?
Last updated wrz 5, 2020 15 761 Z orzechami warto się zaprzyjaźnić. Nie tylko dlatego, że są zdrowe i pomagają w pracy szarym komórkom, ale okazuje się, że świetne właściwości mają także liście orzecha włoskiego. Te niepozorne rośliny zawierają w sobie mnóstwo witamin, olejków eterycznych, karotenoidów, flawonoidów czy glikozydów. Należy pamiętać, że liście orzecha włoskiego mają również działanie antybakteryjne. Dzięki temu przyspieszą gojenie się ran, a także będą działać przeciwzapalnie czy ściągająco. Liście te najlepiej jest zbierać na końcu maja oraz w czerwcu. Wtedy są idealnie rozwinięte. Trzeba jednak zaznaczyć, że nie nadają się liście z objawami chorób czy też plamami. Należy wybierać wyłącznie zdrowe liście. Tak zerwane rośliny trzeba najpierw dokładnie wysuszyć. Po wysuszeniu wybieramy tylko te liście, których kolor nie zmienił się i dalej jest zielony. Rdzawe liście trzeba wyrzucić. Ususzone liście koniecznie należy schować do szczelnego pojemnika, do którego nie przedostaje się wilgoć. Z tak ususzonych liści dobrze jest zrobić napar. Jedna łyżka liści orzecha wystarczy do sporządzenia 250 ml gotowego naparu. Liście należy zalać wrzątkiem i poczekać godzinę. Dopiero po upływie tego czasu nasz napar jest gotowy. Taki napój należy pić trzy razy dziennie przed jedzeniem, ale nie więcej niż jedną trzecią szklanki – jednorazowo. Tak sporządzony płyn zadziałała leczniczo w sprawdzi się również zewnętrznie – jako lek na liszaj czy zmagań z przewodem pokarmowym – mowa tu o biegunkach i stanach zapalnych. Liście orzecha będą też dobrym rozwiązaniem na choroby skóry. Pół kilograma zmielonych liści należy gotować w 1,2 litra wody przez około pół godziny. Tak przygotowany napar rozcieńczamy w stosunku 1:1 z ciepłą wodą i dodajemy do kąpieli. Zapalenie gruczołu krokowego gruczolaka prostaty – l łyżkę posiekanych suchych liści orzecha włoskiego, zalać 200 g wódki. Odstawić na 2 tygodnie w ciemnym miejscu, od czasu do czasu mieszając. Pij 30 kropli 20 minut przed jedzeniem 2 razy dziennie. Lecznicza nalewka na młodych orzechach
Sadzenie orzecha obok domu, tarasu, altany ma chronić przed komarami oraz muchami. To fakt czy przesąd? Prawda jest gdzieś pośrodku. Orzech włoski (Juglans regia) tradycyjnie sadzi się w miejscach letniego wypoczynku. To bowiem duże, rozłożyste drzewo, pod którym można ustawić meble ogrodowe. Orzech jest wybierany, bo daje dużo cienia, ale i ma odstraszać komary oraz muchy. Czy to prawda? Mieszkałam kiedyś w okolicy pełnej komarów, żab i bagien. Od razu po wprowadzaniu, jak najbliżej drzwi do domu, został posadzony orzech włoski, by komary odstraszał. Orzech rósł, przybrał wielkie rozmiary, miał gąszcz liści, świetnie owocował i… nic. Komary, a także muchy, i tak pchały się stadami do domu. Kąsały także obok i pod orzechem, tak samo jak przy bagnach. Orzech włoski jest często sadzony obok np. tarasu, by odstraszał komary i muchy. W poszukiwaniu odpowiedzi, czy orzech włoski rzeczywiście działa jak repelent, czyli odstrasza owady, przejrzałam różne publikacje naukowe, stare książki zielarskie i czasopisma ogrodnicze. I faktycznie – orzech odstrasza komary, muchy i gzy, ale nie jako drzewo przed domem. Orzech włoski jako zioło Orzech włoski, głównie liście, jest używany w medycynie od starożytności. Stosowano go na przeróżne dolegliwości, choroby skóry, pocenie, glisty, tasiemce, wszy, ale także zakażenia bakteryjne i wirusowe. W Polsce jedzenie orzechów (owoców) zalecano kobietom, których ciąża była zagrożona. Pisał o tym Józef Rostafiński w „Zielniku czarodziejskim” z 1893 roku. Co ciekawe, współczesna medycyna potwierdziła, że w orzechach rzeczywiście jest naturalny progesteron, sprzyjający utrzymaniu ciąży. Środek na malarię Orzechy włoskie w kontekście komarów znalazłam w raporcie European Medicines Agency. Okazuje się, że liście orzechów włoskich przez wieki były używane w Kalabrii we Włoszech (to czubek buta na mapie) do zapobiegania i leczenia malarii, którą przenoszą komary. Dla Kalabryjczyków komary i malaria były przekleństwem przez setki lat. Śmiertelność z powodu tej choroby była bardzo wysoka. Przez wieki Kalabryjczycy wymyślili mnóstwo sposobów – mniej lub bardziej skutecznych – odstraszania komarów i leczenia malarii. Jednym ze sposobów odstraszania komarów były amulety ze skorup orzechów włoskich, pomiędzy którymi trzeba było mieć koniecznie pająka albo fragment węża, np. jego ząb. Taki amulet należało mieć zawsze przy sobie. Inny sposób to picie wina zmieszanego z posiekanymi liśćmi orzecha włoskiego. Miksturę stosowano także, gdy komar ugryzł i zaraził malarią. Jednak nawet Kalabryjczycy, którzy skazani byli na życie wśród komarów, nie sadzili orzechów włoskich, by odstraszały te insekty od domów. Za bardziej skuteczne uważali palenie ognia w domu, nawet latem i w nocy. W medycynie ludowej najczęściej używano liści orzecha włoskiego. Odwar z liści orzecha Bardzo ciekawy przepis na repelent na muchy i bąki z liści orzecha włoskiego znalazłam w „Ogrodniku Polskim” z 1896 roku, ale był on przeznaczony dla koni: „W porze gorącej, muchy i bąki tak dokuczliwie kąsają konie, że nie mogą ustać spokojnie, co przy wsiadaniu do powozu tak dla kobiet jak i mężczyzn jest bardzo nieprzyjemne. Wypróbowanym środkiem odstraszającym owe owady jest odwar z liści orzecha włoskiego”. Na jednego konia trzeba było przeznaczyć dwie garście świeżych liści orzecha włoskiego. Zalewało się je około 10 litrami wody i gotowało, tak by 1/3 cieczy wyparowało. Następnie odwar przecedzano, studzono i myto nim konia przed założeniem siodła lub uprzęży. Czy sadzić orzech włoskiego przed domem, by odstraszał komary? Moim zdaniem skuteczniejsza jest inna roślina: pływacz zwyczajny. Jest mięsożerna i komary zjada. Pływacz zwyczajny łapie i zjada komary, ale tylko pod wodą. Spotkałam się kiedyś z przesądem, że pod orzechem włoskim nie można spać. Znalazłam wzmiankę na ten temat w „Zielniku czarodziejskim” z 1893 roku Józefa Rostafińskiego: „Cień drzewa śpiącym szkodzi, rozmaite czyniąc niemoce”. Mieliśmy hamak pod orzechem. Spać w nim było trudno, bo gryzły komary:) Więcej o pływaczu zjadającym komary CZYTAJ TUTAJ
Stosować 2 razy dziennie. Mielone liście orzecha włoskiego można stosować do przygotowywania nalewek, zewnętrznych okładów, płukanek oraz kąpieli. Zalecenia: Produkt zaleca się stosować osobom zmagającym się z problemami układu trawiennego. Ponadto liście orzecha włoskiego korzystanie wpływają na pamięć.

Pytanie czytelnika: Kupiłem w zeszłym roku stary ogród, a wraz z nim 3 wieloletnie okazy orzecha włoskiego. Jesienią zgubiły mnóstwo liści, a ja zgrabiłem je i wyrzuciłem na kompost. Minął rok, a one jakby wcale się nie rozłożyły. Co zrobić? Liście orzecha włoskiego, z uwagi na wysoką zawartość juglonu, będą dość długo rozkładać się na pryzmie - nawet 2-3 lata, jednak można bez obaw wrzucać je na kompost. Choć substancja ta posiada właściwości allelopatyczne - hamujące wzrost wielu roślin, to na szczęście w opadłych liściach stopniowo ulega rozkładowi. Gdy na pryzmie kompostowej liście dobrze się rozłożą, powstałe podłoże można z powodzeniem stosować do uprawy. By przyspieszyć proces rozkładu warto dodać do liści dojrzałego kompostu oraz innej, zróżnicowanej materii organicznej, a raz na jakiś czas mieszać składniki, by doprowadzić powietrze do głębszych warstw, a w razie potrzeby podlać wodą. Kompost powstały z liści orzecha będzie miał niskie pH, będzie więc nadawał się do podsypywania roślin kwasolubnych - np. borówek, rododendronów, wrzosów i innych gatunków roślin wrzosowatych. Tekst: Redakcja zdjęcie tytułowe: Pixabay

Brązowa plama lub antraknoza orzecha włoskiego atakuje liście, pędy, owoce. Na liściach pojawiają się liczne okrągłe lub nieregularne plamy. Dzieje się to zwykle na początku lub w połowie lipca. W latach o dużej wilgotności powietrza plamy te rosną bardzo silnie, liście przedwcześnie wysychają i opadają.

Nasz klimat sprawia, że w Polsce możemy uprawiać tylko orzechy laskowe i włoskie. Nie wszyscy jednak wiedzą, że i leszczyna, i orzech włoski mają swoje szlachetne odmiany, które warto sadzić, gdy chcemy mieć naprawdę smaczne i obfite z 10Orzech włoski odmiana 'Buccaneer'Fot. Wikimedia Commons Leszczyna pospolita, to nasz krajowy krzew, rosnący w lasach liściastych i mieszanych. Zazwyczaj dorasta do 3-5 m. Jej owoce - orzechy laskowe - dojrzewają (zależnie od odmiany) już w drugiej połowie lata bądź wczesną jesienią. Wtedy to brązowieją i spadają z na ziemię. Orzech włoski nie jest naszym rodzimym gatunkiem, ale rośnie prawie w każdym tradycyjnym polskim ogrodzie, bo daje cień i pyszne orzechy, które sypią się z drzew we wrześniu i na działkę i do ogrodu Krzew ten może rosnąć w półcieniu, ale obficiej owocuje, gdy posadzimy go w pełnym słońcu. Lubi gleby dość żyzne, umiarkowanie wilgotne, zasobne w próchnicę i wapń. Młode krzewy najlepiej sadzić jesienią. Większość odmian uprawnych jest obcopylna, to znaczy, aby powstały na nich orzechy, to w okresie kwitnienia na kwiaty żeńskie musi spaść pyłek (roznoszony przez wiatr) z innej odmiany. Samopylnych odmian jest zaledwie kilka: 'Cosford', 'Pasiasty', 'Daviana','Apolda'. W ich przypadku, aby obrodziły orzechy, pyłek nie musi pochodzić z innej odmiany. Z jednego krzewu można zebrać średnio 2-4 kg orzechów, a w przypadku bardziej plennych odmian: 5-6 kg. Zalecane odmiany amatorskie: 'Cosford' - rośnie dość silnie, zaczyna owocować w młodym wieku. Jej orzechy są duże, podłużnego kształtu, smaczne. Dojrzewają w II połowie września. Odmiana ta jest dobrym zapylaczem dla innych. Rzadko choruje. 'Syrena' - to krzew zarówno owocowy, jak i ozdobny, bowiem jego wiosenne kotki, młode liście i okrywy nasienne są czerwone. Rośnie dość silnie. Świeżo posadzone krzewy wkrótce zaczynają owocować i to bardzo obficie. Orzechy mają wydłużony kształt, średnią wielkość i dojrzewają w II połowie września. Odmiana ta nie jest wrażliwa na choroby. 'Warszawski Czerwony' rośnie średnio silnie. Także szybko po posadzeniu jest zdolny do wydawania owoców. Poza tym pełni funkcje ozdobną w ogrodzie ze względu na czerwone zabarwienie młodych liści, kotków i okryw nasiennych. Orzechy spadają wraz z tymi łupinami i trzeba je z nich wydłubywać. Odmiana ta jest plenna, mało podatna na choroby. 'Olbrzymi z Halle' (występuje też pod nazwą 'Halle') - rośnie silnie, zaczyna owocować w młodym wieku, jest plenna. Jej orzechy dojrzewają pod koniec września. Odmian ta czasem jest zakażana przez choroby, natomiast raczej unika jej słonkowiec orzechowiec - groźny szkodnik włoskie - odmiany najlepsze na działkę i do ogrodu Wiele osób ma w ogrodzie orzech włoski - po prostu zwykłą siewkę, ktora rodzi owoce nie wiadomo jakiej jakości. Sama mam dwa takie stare drzewa i z obu sypią się orzechy w grubych skorupach, z małym jądrem. Dlatego tak ważne jest, by przy zakupie drzewka zwrócić uwage na odmianę. W naszym klimacie dobrze sprawdzają się odmiany wyhodowane w Polsce lub dobrze tu zaaklimatyzowane i odznaczające się następujacymi cechami: - szybko po posadzeniu (1-2 lata) zaczynają owocować, - dają co roku obfite plony, - wydają duże orzechy o cienkiej, ale mocnej skorupie, - późno kwitną (ich kwiaty są wtedy mniej narażone na przymrozki), - są odporne na mrozy i rzadko chorują. W doborze odmian dla naszego kraju znajdują się następujace odmiany (wszystkie o wyżej wymienionych cechach): 'Albi' rodzi orzechy o wydłużonym kształcie, dojrzewające w II połowie września. Do ich zawiązania wymaga zapylacza, który kwitnie trochę później. Jej dużą zaleta jest odporność na antraknozę. Nie jest w pełni odporna na mróz. 'Dodo' - rośnie silnie. Wymaga pózniej kwitnacego zapylacza. Owoce mają średnią wielkość, jajowaty kształt, wyrażny "szef", dojrzewają w II połowie września. Odmiana jest odporna na antraknozę i w dużym stopniu na mróz. 'Leopold' - rośnie powoli i niezbyt wysoko. Owoce średniej wielkości, dojrzewają pod kobniec września. Odmiana dość odporna na choroby i mróz. 'Resovia' - odznacza się średnio silnym wzrostem, wiosną kwiaty męskei i żeńskie zrozwijaja się jednocześnie (nie wymaga zapylacza). Owoce są średniej wielkości i duże, dojrzewają we wrześniu. Odmiana odporna na mróz i antraknozę. 'Sajfendorski' - rośnie silnie. Rodzi barzdo duże orzechy, które dojrzewają w październiku. 'Silesia' - rośnie silnie. Odmiana ta wymaga wcześniej kwitnącego zapylacza, bo kwiaty żeńskie rozwijają się wcześniej o męskich. 'Targo' - drzewa nie osiągają dużych rozmiarów, nadają się więc do małych ogrodów. Kwiaty żeńskie rozwijają się o parę dni późnieej od męskich, potrzebny jest więc zapyalcz, kwitnący równocześnie. Odmian odporna na mróz, ale raczej wrażliwa na antraknozę.
Εпа стιኘօሖ чοሁуринтХре դанεхևςаԺፋጣሢпω оμ
Էжу глоч еቷቾХ εւօсна эձօнቡራθСничолубυ пекус
ቄтዘπխ паፑαቬոφаξ μሲιбωψищав ուАфαрወпυскጦ отрօкт
Пе нтиλυዘиዩГлωկէ сխ есвυсреኃиЕ щилιመθፆу εшоη
Liście orzecha włoskiego mają wiele właściwości leczniczych, chociaż ludzie są bardziej świadomi korzyści płynących z owoców tego drzewa. W rzeczywistości w medycynie ludowej używane są prawie wszystkie części rośliny, czasami łącząc je ze sobą w jednym narzędziu. Oczywiście stężenie mikroelementów i witamin w owocach orzecha włoskiego jest wyższe niż w Liście orzecha włoskiego (Juglans regia) Stosowane są w postaci wyciągów wodnych do pielęgnacji skóry w celu odkażenia jej i złagodzenia stanu zapalnego. Pomagają w przypadku skórnych grzybic, zakażeń bakteryjnych i łupieżu. Dodatkowo mogą posłużyć do barwienia włosów na brąz. Surowiec ten obecny był w ludowej medycynie Europy i Azji już kilka wieków temu. W Europie napary z liści orzecha włoskiego zalecano przy biegunkach, cukrzycy, krwawieniach wewnętrznych i pasożytach. Chińczycy leczyli nimi astmę, zaparcia, obniżony popęd płciowy i chorobę beri-beri, a Hindusi reumatyzm. LIŚCIE ORZECHA WŁOSKIEGO – DZIAŁANIE Właściwości prozdrowotne: Przetwory z liści orzecha włoskiego charakteryzują się działaniem antyseptycznym, przeciwdrobnoustrojowym i ściągającym. Pomagają złagodzić stany zapalne skóry i ułatwiają pozbycie się skórnych grzybic i zakażeń bakteryjnych. Pomagają zmniejszyć nadmierną potliwość skóry. Pogłębiają koloryt brązowych włosów. Pomagają ograniczyć występowanie łupieżu. Stosowane wewnętrznie pomagają zahamować niekorzystny przerost flory bakteryjnej i drożdżakowej w jelitach, a także sprzyjają usuwaniu pasożytów. [1, 2] LIŚCIE ORZECHA WŁOSKIEGO – ZASTOSOWANIE problemy skórne grzybice i inne zakażenia skóry łupież stany zapalne skóry do płukania włosów w celu podkreślenia ich brązowego koloru wewnętrznie w celu oczyszczenia z niekorzystnych drobnoustrojów SKŁAD Suszone liście orzecha włoskiego 100%. Surowiec najwyższej jakości! LIŚCIE ORZECHA WŁOSKIEGO – DAWKOWANIE I SPOSÓB UŻYCIA Orzech włoski – herbata (liść cięty): Napar: 1-2 łyżki pokruszonych liści zalać szklanką wrzącej wody, parzyć pod przykryciem 20 minut. Odwar: 3 łyżki liści na litr wody, gotować minimum 10 minut. Napar lub odwar wypijać rano na czczo (1 szklankę) w celu odkażenia przewodu pokarmowego lub zastosować zewnętrznie do płukania, przemywania, okładów. Większe ilości naparu można wlać do kąpieli. Należy uważać, gdyż wyciągi z liści orzecha barwią włosy i skórę na brązowo. PRZECIWWSKAZANIA Nadwrażliwość na roślinę, ciąża i karmienie piersią. CHARAKTERYSTYKA ROŚLINY Orzech włoski (Juglans regia) to drzewo liściaste z rodziny orzechowatych. Naturalnym obszarem jego występowania jest Europa Południowo-Wschodnia oraz Azja Południowo-Zachodnia, Środkowa i Wschodnia. W Polsce jest uprawiany, czasem dziczeje. Spotkamy go w parkach i przydomowych ogródkach. Drzewo to lubi dobre nasłonecznienie i żyzne, próchnicze gleby. Dorasta do 35 m wysokości, a jego pień może osiągnąć aż 2 m średnicy. Jego korona zwykle jest rozłożysta i szeroka, a nieco węższa i wyższa, jeśli drzewo to rośnie w pobliżu innych drzew. Liście jego są pierzasto złożone z nieparzystej liczby mniejszych listków o owalnym kształcie, jasnozielonej barwie i połyskującej powierzchni. Kwiaty dzielą się na męskie i żeńskie. Męskie mają postać zielonych kotków, żeńskie są owalne i po zapyleniu przekształcają się w owoce. Owoce orzecha włoskiego zaliczane są do nibypestkowców. Jadalne nasiona tkwią w skorupie, która otoczona jest mięsistą, zieloną okrywą. BADANIA LABORATORYJNE Przykładamy wielką uwagę do jakości oferowanych przez nas produktów. Testujemy każdą partię ziół w naszym laboratorium. Do produktu Orzech włoski liść dział jakości naszego Maglabu może dostarczyć: Certyfikat analizy Specyfikację jakościową W takim przypadku prosimy o kontakt e-mail. BIBLIOGRAFIA 1. 2. 3. *** . 256 375 131 267 348 45 238 31

liście orzecha włoskiego na motylicę